Οι καιροί επιβάλουν ενεργοποίηση των πάντων

Στις 9 Νοέμβρη λοιπόν απεργούμε!

Στις 9 Νοέμβρη απεργούμε και διαδηλώνουμε!

Λιγότερο από δύο βδομάδες έμειναν μέχρι τον μεγάλο απεργιακό σταθμό της 9ης Νοέμβρη. Και είναι μέρες που τα διλήμματα θα δυναμώσουν, θα ξαμοληθούν η εργοδοσία και τα τσιράκια της με εκβιασμούς και υπονόμευση για να «σπάσουν» δυνάμεις μπας και καταφέρουν να πλήξουν τον αγώνα.

Γιατί ξεχάστηκαν μερικά στοιχεία;

Του Κώστα ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΥ

Η δολοφονία του 27χρονου εργάτη από το Πακιστάν τα ξημερώματα της Πέμπτης από φασιστοειδή στα Πετράλωνα, έχει μερικές πολύ σοβαρές πλευρές που δεν τυγχάνουν προβολής από τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, μέχρι και αποσιωπούνται, καθώς περνούν οι μέρες. Ολα τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν από τη στιγμή της δολοφονίας κλίνουν στα εξής: Πρόκειται για μια οργανωμένη και μελετημένη ρατσιστική δολοφονική ενέργεια. Η κρυμμένη πινακίδα και ο τρόπος που χτύπησαν μέχρι θανάτου τον εργάτη, αυτό δείχνουν. Τα ευρήματα στο σπίτι του ενός από τους δύο δράστες, δηλαδή τα προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής, σε αυτό παραπέμπουν. Ιδιαίτερα αυτό, το τελευταίο στοιχείο, τα υλικά δηλαδή του ναζιστικού φασιστικού μορφώματος που βρέθηκαν, έχει εξαφανιστεί πλήρως από τον αστικό Τύπο, από τα ρεπορτάζ για την υπόθεση, από τις όποιες αναφορές των αστών δημοσιολόγων στο γεγονός. Ερωτηματικά προκαλεί το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση και κυρίως τα …κομματικά φυλλάδια, φαίνεται να …ξεχάστηκαν από ορισμένους πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή ξεχάστηκαν και από τις επίσημες αρχές;Η συγκυβέρνηση φέρει βαριές πολιτικές ευθύνες για την εγκληματική δράση των χρυσαυγιτών και πάσης φύσεως φασιστοειδών που έχουν εξαπολύσει ένα βίαιο κυνηγητό σε βάρος μεταναστών. Τέτοια κρούσματα άγριας βίας, όπως αυτό στα Πετράλωνα, άσχετα εάν δεν έφτασαν στο να χαθεί μια ζωή, έχουν σημειωθεί πολλά στο παρελθόν.

Η συγκυβέρνηση έδωσε το σύνθημα της «ανακατάληψης της πόλης από τους μετανάστες» και αυτό της «μηδενικής ανοχής απέναντι στους μετανάστες». Η συγκυβέρνηση ξεκίνησε την απάνθρωπη επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» και συνεχίζει έτσι να στρώνει το έδαφος, να πυροδοτεί τη ρατσιστική βία και τα δολοφονικά χτυπήματα. Η συγκυβέρνηση ενοχοποίησε τους μετανάστες για την ανεργία, τις άθλιες συνθήκες ζωής σε πολλές περιοχές του κέντρου της Αθήνας, την εγκληματικότητα, τη διακίνηση ναρκωτικών, την πορνεία. Ούτε κουβέντα για τα τεράστια κυκλώματα που θησαυρίζουν και που εκμεταλλεύονται και Ελληνες και μετανάστες. Την ώρα που αστυνομικοί έψαχναν παντού για μετανάστες, προκειμένου να τους προσαγάγουν και να τους συλλάβουν με πρόσχημα την «καταπολέμηση της εγκληματικότητας», φασιστοειδή περιπολούν σε γειτονιές, μπουκάρουν σε σπίτια μεταναστών, τους ξυλοκοπούν, τους στέλνουν στα νοσοκομεία, τους σκοτώνουν.

Μετά τη δολοφονία, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ οργάνωσαν κινητοποίηση στον τόπο της δολοφονίας και κάλεσαν το λαό να δώσει τη δική του απάντηση στη δράση των φασιστοειδών. Να τους απομονώνει οργανωμένα όπου τους βρίσκει. Η ανταπόκριση που βρήκε αυτή η κινητοποίηση της περασμένης Παρασκευής ήταν μεγάλη, με τον κόσμο να βγαίνει στα μπαλκόνια και να ενώνει τη φωνή του με τους διαδηλωτές. Αμεση ήταν και η αντίδραση των σωματείων, των ομοσπονδιών, των εργαζομένων σε πολλούς τόπους δουλειάς. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Οι εργαζόμενοι έχουν αντιδράσει και στο παρελθόν, έχουν διώξει κακήν κακώς φασιστοειδή που εμφανίστηκαν σε εργοστάσια και ζητούσαν να απολυθούν εργάτες. Εχουν απομονώσει χρυσαυγίτες που εμφανίστηκαν να παίζουν το ρόλο του ντίλερ των αφεντικών και πάσαραν εργάτες με μεροκάματα εξαθλίωσης των 14 ευρώ σε εργοδότες. Και έτσι πρέπει να γίνεται παντού. Γιατί είναι εχθροί του λαού, των εργαζομένων. Αυτή η έμπρακτη λαϊκή αντίδραση ενάντια στα κάθε είδους φασιστοειδή και στη ναζιστική Χρυσή Αυγή πρέπει να δυναμώσει.

ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ: Για την διαχείριση των απορριμάτων

Οι εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ με την «Λαική Συσπείρωση» Ηλιούπολης κατέθεσαν στο Δημοτικό Συμβούλιο την παρακάτω παρέμβαση για την διαχείρηση των απορριμάτων και ζήτησαν να συζητηθεί το θέμα στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο.

 

«Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, σε αγαστή συνεργασία με τον Περιφερειάρχη Αττικής και πρόεδρο του Ειδικού Διαβαθμικού Συνδέσμου Νομού Αττικής (ΦΟΣΔΑ), ξεκίνησε τις μέρες αυτές και στην Αττική, με ισχυρή παρουσία δυνάμεων ΜΑΤ, τη διαγωνιστική διαδικασία για την ολοκληρωτική εκχώρηση σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους 1.355.000 τόνων σύμμεικτων απορριμμάτων το χρόνο. Μπαίνει έτσι σε φάση υλοποίησης ένα ακόμη από τα πολλά «επενδυτικά προγράμματα», που έχει υποσχεθεί το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης στο εγχώριο και ευρωενωσιακό κεφάλαιο με εξασφαλισμένη και υψηλή κερδοφορία. Κερδοφορία που στην προκείμενη περίπτωση θα τροφοδοτείται άμεσα, μέσω των ανταποδοτικών τελών, από το λεηλατημένο εισόδημα των εργαζομένων των ανέργων, των λαϊκών στρωμάτων στο Λεκανοπέδιο. Από το υστέρημα της λαϊκής οικογένειας κατ’ ευθείαν στις τσέπες των κεφαλαιοκρατών με πρόθυμους εισπράκτορες τις δημοτικές  αρχές των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, που μαζί με τις επώνυμες περιβαλλοντικές ΜΚΟ πίνουν νερό στο όνομα της πολιτικής του «πληρώνω όσο πετάω», της πιο ακραίας εκδοχής της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει», χειρότερης και από τη λογική του κεφαλικού φόρου.

Συγκεκριμένα, παραχωρείται στο κεφάλαιο, μέσω ΣΔΙΤ και των διαγωνισμών ανάθεσης , ένα «φιλέτο» 450 έως 500 εκατ. ευρώ για την κατασκευή και 3,5 δισ. ευρώ για την 25ετή λειτουργία τεσσάρων μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων (ΜΕΑ) στην Αττική.. Διαιωνίζεται επίσης, η διοχέτευση του 85%-90% των απορριμμάτων της Αττικής για άλλα 30 χρόνια στο βεβαρημένο Θριάσιο Πεδίο και την Δυτική Αθήνα, ενώ για τους υπόλοιπους 255.000 τόν./έτος η Κυβέρνηση και ο ΕΔΣΝΑ επιμένουν να τους διοχετεύσουν στους ακατάλληλους χώρους του Γραμματικού και Κερατέας. Η πραγματική ανακύκλωση ρίχνεται στην πυρά αφού επιλέγεται ένα μείγμα πανάκριβων τεχνολογιών, μαζί και αναποτελεσματικών. Με κορμό τη μεγιστοποίηση των σύμμεικτων απορριμμάτων (συνολικά 1.655.000 τόνοι το χρόνο, μαζί με το υφιστάμενο εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης) και παραμερίζοντας στην ουσία την ανακύκλωση στην πηγή προκρίνουν την επικίνδυνη, με τα σημερινά τεχνολογικά-κοινωνικά δεδομένα για το περιβάλλον και την υγεία, καύση. Με την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση του συνόλου της επεξεργασίας των απορριμμάτων της Αττικής μπαίνουν στο δρόμο της απόλυσης εκατοντάδες εργαζόμενοι στον Σύνδεσμο και χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα, καθώς ανάλογες επιλογές βρίσκονται σε εξέλιξη και σε άλλες περιφέρειες και νομούς της χώρας. Αυτή η υλοποιούμενη στρατηγική στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων προαναγγέλλει ανάλογες εξελίξεις και στον τομέα της αποκομιδής που σημαίνει άμεσο ζεστό χρήμα για τους επιχειρηματίες!

Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε εξαρχής και σε όλα τα επίπεδα στον αντιλαϊκό αυτό σχεδιασμό , όταν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις συμμετείχαν δραστήρια στην υποστήριξή τους, κάποιες (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) από κυβερνητικές θέσεις, όπως και σήμερα, και όλες (περιλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ μέσω του ενιαίου τότε ΣΥΝ) μέσα από τα όργανα της Τοπικής Διοίκησης, του τότε ΕΣΔΚΝΑ και της ένωσης των Δήμων της Αττικής.. Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ τα δύο τελευταία χρόνια στην προσπάθειά του να αποτινάξει το παρελθόν του και να δείξει ένα πιο φιλολαϊκό πρόσωπο στη διαχείριση των απορριμμάτων παραμένει μετέωρη. Στην πρόσφατη και σχετική με το θέμα ημερίδα του, επανεμφάνισε με μικροαλλαγές τις θέσεις που έχει δημοσιοποιήσει από το 2011. Αποφεύγει να τοποθετηθεί ξεκάθαρα στο βασικό ζήτημα του ποιος πληρώνει το κόστος διαχείρισης. Ενώ, είναι γνωστό το επιδοτημένο από την ΕΕ πρόγραμμα που υλοποίησε ήδη ο Δήμος Ελευσίνας με δήμαρχο στέλεχος του Σύριζα με αποτέλεσμα σήμερα η ανακύκλωση να είναι στα χέρια των ιδιωτών. Τοποθετείται υπέρ της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού των έργων, των προγραμμάτων και των φορέων διαχείρισης. Μιλάει για ριζική αναθεώρηση του συστήματος διαχείρισης συσκευασιών (μπλε κάδοι) χωρίς όμως να ζητάει την κατάργηση της ΕΕΑΑ ΑΕ που τώρα το διαχειρίζεται. Προτείνει την «επιλογή τιμολογιακών μέτρων για την προώθηση προϊόντων που παράγουν λιγότερα απόβλητα», φράση κλισέ των επιτελείων της ΕΕ που υποκρύπτει τις ειδικές επιδοτήσεις στο κεφάλαιο ως «κίνητρα». Ακόμη, αντί να απαιτεί το άμεσο και οριστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής, υιοθετεί το προ τριάντα χρόνων αίτημα για «συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα»! για το οριστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ.

Από τη μεριά του το ΚΚΕ συνεχίζει αταλάντευτα να προβάλει και να στηρίζει σε όλα τα επίπεδα, με την ίδια πάντα επιμονή και συνέπεια, όπου χρειάζεται και με επιστημονική τεκμηρίωση τις θέσεις του με γνώμονα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Μόλις πριν λίγες μέρες οι κομμουνιστές περιφερειακοί σύμβουλοι αποκάλυψαν στις τελευταίες συνεδριάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής τις προθέσεις συγκυβέρνησης και περιφερειάρχη να μεθοδεύσουν ένα επικίνδυνο αδιέξοδο στην υγειονομική ταφή των απορριμμάτων στην Αττική. Την άρνησή τους να προετοιμάσουν έγκαιρα εναλλακτική λύση δεδομένου του επικείμενου κορεσμού του ΧΥΤΑ Φυλής με στόχο να εκβιάσουν την λαϊκή συμμετοχή στους φολομονοπωλιακούς σχεδιασμούς τους. Αποκάλυψαν, επίσης, την προσπάθειά τους να αποκρύψουν το πραγματικό κόστος του όλου εγχειρήματος ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των απορριμμάτων, που θα φορτωθεί αυτούσιο η λαϊκή οικογένεια.

Το εργατικό λαϊκό κίνημα και οι ριζοσπαστικές κοινωνικές δυνάμεις στην Αττική, πρέπει να κάνουν δική τους υπόθεση και τον αγώνα ενάντια στις φιλομονοπωλιακές, αντιλαϊκές, εχθρικές προς το περιβάλλον και την δημόσια υγεία επιλογές της άρχουσας τάξης και στον τομέα των απορριμμάτων θέτοντας ως στόχους διεκδίκησης:

Να σταματήσει κάθε παραπέρα ενέργεια για την κατασκευή των 4 μονάδων σύμμεικτων απορριμμάτων. Να διαμορφωθεί χωρίς άλλες καθυστερήσεις νέος Εθνικός (Κεντρικός) Σχεδιασμός και με βάση αυτόν να καταρτιστούν νέα Περιφερικά Σχέδια διαχείρισης μαζί και το ΠΕΣΔΑ Αττικής, που θα υλοποιηθούν με κεντρικούς δημόσιους πόρους και με προτεραιότητες:

• Τον αποκλεισμό της ιδιωτικοποίησης σε διαχείριση και αποκομιδή, την απόλυτη διασφάλιση σταθερής και μόνιμης εργασίας όλων των εργαζομένων με πλήρη δικαιώματα, στο υπόψη αντικείμενο ανεξάρτητα της σχέσης εργασίας τους.

• Τη μείωση των παραγόμενων απορριμμάτων, την προώθηση της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή σε συνδυασμό με το δραστικό περιορισμό του ρεύματος των σύμμεικτων και την ορθολογική μεταφορά μέσω σταθμών μεταφόρτωσης.

• Την πλήρη αποκατάσταση των ανεξέλεγκτων χωματερών, τη δίκαιη και τεκμηριωμένη χωροθέτηση των σχετικών υποδομών. Ειδικότερα στην Αττική πρέπει να κλείσει άμεσα και οριστικά ο ΧΥΤΑ Φυλής και οι χωροθετήσεις των νέων μονάδων να αναζητηθούν εκτός του Θριασίου. Να αναζητηθούν και εκτός Αττικής περιοχές στο πλαίσιο της διαπεριφερειακής συνεργασίας.

• Άμεσα να προωθηθούν ουσιαστικές δράσεις ήπιας ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή, περιλαμβανομένων και των οργανικών αποβλήτων».

Μουσική πρωτοβουλία Ελληνοφρένεια – Kollektiva για τη δημιουργία αντιφασιστικoύ CD

Μουσική πρωτοβουλία παίρνει η εκπομπή «Ελληνοφρένεια» και το μουσικό συγκρότημα «Kollektiva» ενάντια στο φασισμό. Για τον χαρακτήρα της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας είναι χαρακτηριστική η κοινή ανακοίνωση του συγκροτήματος και της εκπομπής την οποία και δημοσιεύουμε παρακάτω: 

«Μπορεί η απάντηση να είναι το τραγούδι;
Μπορεί η απάντηση στον φασισμό να είναι το τραγούδι;

ΝΑΙ. Μπορεί να είναι μια απάντηση. Ίσως η πρώτη, ίσως η εύκολη, ίσως η πιο ανώδυνη, ίσως η τελευταία. Πάντως είναι απάντηση.
Αυτή την απάντηση θέλουμε πολύ να την δώσουμε. Και ας μην μας ρώτησε κανείς. Άλλωστε ο φασισμός ποτέ δεν ρωτάει. Εισβάλει, βίαια, χτυπάει βίαια, επιβάλλεται βίαια.
Σε αυτήν την ερώτηση που ποτέ δεν έγινε, εμείς θα απαντήσουμε. Επειδή μας αρέσουν οι απαντήσεις χωρίς τις ερωτήσεις, επειδή θέλουμε να προλάβουμε την ερώτηση, επειδή δεν έχουμε μάθει να αφήνουμε τις απαντήσεις στους άλλους. Επειδή έχουμε απάντηση.
Η Ελληνοφρένεια και η KollektivA απαντάνε λοιπόν,  με μια πρωτοβουλία. Θέλουμε να φτιάξουμε μια συλλογή σύγχρονου αντιφασιστικού τραγουδιού. Τραγούδια με στόχευση, τραγούδια με περιεχόμενο, τραγούδια θέσης.

Θέλουμε να καλέσουμε κάθε δημιουργό και καλλιτέχνη να μην μείνει παρατηρητής της φασιστικής απειλής, που ξεδιπλώνεται δίπλα μας. Να δώσει μαζί μας απάντηση καθαρή, κατά του φασισμού. Κατά της ανοχής σε φαινόμενα εκφασισμού που φωλιάζουν στα μυαλά απογοητευμένων ανθρώπων, κατά της ήττας και του εφησυχασμού  που μας οδηγούν οι σύγχρονες συνθήκες φυλακής των μνημονίων. Κατά της παθητικότητας και της παραίτησης, που συστηματικά καλλιεργείται. Κατά των διαχωρισμών, του τρόμου και της βίας. Κατά των αυταπατών για εύκολες και ανώδυνες λύσεις. Κατά της υποκρισίας όσων τόσα χρόνια με τις πρακτικές τους ενίσχυαν τον φασισμό και τώρα δήθεν εκπλήσσονται και σπεύδουν να αντιταχθούν στην κοινωνική βία.

Θεωρούμε τον φασισμό απειλή, απάνθρωπο, ύπουλο, καταστροφικό. Φαινόμενο και προέκταση  ενός συστήματος αδικίας, ανισότητας, διαχωρισμού. Ενός ανήθικου συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπων, ιδεών, προθέσεων. Ενός συστήματος εξαθλίωσης. Ενός συστήματος εξαγοράς των πάντων. Ενός συστήματος-έμπορα της δημιουργικότητας, της αξίας και του ταλέντου του καθενός. Ενός συστήματος  εξόντωσης ονείρων και ελπίδων. Θεωρούμε τον φασισμό  αδίστακτο και άξεστο δεσμοφύλακα αυτού του συστήματος, του καπιταλισμού.

Καλούμε κάθε δημιουργό που θέλει να γίνει φωνή, στίχος και μουσική της απόφασής μας, της αντίδρασής μας, της αντίστασής μας, να επιστρατεύσει την έμπνευσή του, το πάθος του και την διάθεσή του, για να αποκτήσουν οι σκέψεις μας, φωνή. Καλούμε κάθε δημιουργό, να γίνει κρίκος της πιο ισχυρής, δυνατής, συλλογικής αλυσίδας, για να ανατρέψουμε την μοιρολατρία και να αλλάξουμε την ιστορία.

Στους ανθρώπους με τα μαύρα ρούχα και τα μαύρα μυαλά, απαντάμε καταρχήν, με ρυθμούς, μελωδίες και φωνές. Για να μην ξαναζήσουμε την φρίκη των διώξεων και των εξοντώσεων.

Γιατί δεν έχουμε περιθώρια αφέλειας. Γιατί δεν έχουμε δικαίωμα λήθης.  Γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου.
Γιατί ο φασισμός είναι θάνατος και η μουσική ζωή.
Γιατί ο  φασισμός δεν έρχεται μόνος και δεν φεύγει μόνος».

Το τραγούδι των KollektivA «Ο Δρόμος Που Τραβάω»  είναι προπομπός αυτής της συλλογής και μπορείτε ήδη να το ακούτε από το επίσημο site της Ελληνοφρένειας:

http://www.ellinofreneia.net/video.php?id=5324

Στείλτε τραγούδια με περιεχόμενο, στίχο, μουσική κατά του  φασισμού (κατά προτίμηση σε mp3 καλής ανάλυσης) μέχρι τέλος Φλεβάρη στο kollektiva2010@gmail.com, για να κάνουμε την δική μας απάντηση μια καλή αρχή.

Η πολεμική στο ΚΚΕ ως άλλοθι στήριξης της πολιτικής διαχειριστών

Χρόνια τώρα, το ΚΚΕ κατηγορείται, επειδή – όπως λένε οι πολιτικοί του αντίπαλοι – παραπέμπει τη λύση των λαϊκών προβλημάτων στο σοσιαλισμό. Κι από κοντά, για απομονωτισμό, άρνηση ευρύτερων πολιτικών συνεργασιών, κ.λπ. Πολεμική, η οποία κλιμακώθηκε και, ταυτόχρονα, έφτασε στο «ψητό», με αφορμή τις εξελίξεις του 2012 (εκλογές, «κατάρρευση» ΠΑΣΟΚ και αναμόρφωση αστικού πολιτικού συστήματος, κ.λπ.) και την άρνηση του ΚΚΕ, να συμμετάσχει σε μια «κυβέρνηση της Αριστεράς». Τελευταία, προστέθηκαν και άλλες, ανάλογες απόψεις, υποτίθεται επιστημονικά επεξεργασμένες. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από κοινό άρθρο («Αυγή» 9/12/2012) των Ευκλείδη Τσακαλώτου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστήμιου της Αθήνας και Χρήστου Λάσκου, μέλους της Πολιτικής Γραμματείας και υπεύθυνου του Τμήματος Θεωρίας του Συνασπισμού: «Μόνο που η αντίθεση εργαζόμενος λαός – μονοπώλια δεν είναι ίδια με την αντίθεση κεφάλαιο – εργασία. Αν ο αντίπαλος δεν είναι το κεφάλαιο, αλλά τα μονοπώλια, τότε όλοι πλην μονοπωλίων χωρούν στη «λαϊκή συμμαχία». Και, για να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο ύφος, πείτε το όπως θέλετε, αλλά ο στρατηγικός προσανατολισμός δεν είναι, σε αυτή την περίπτωση, αντικαπιταλιστικός, αλλά «αντιμονοπωλιακός», με αποτέλεσμα στην πορεία προς το σοσιαλισμό να παρεμβάλλονται ενδιάμεσα στάδια «προωθημένης δημοκρατίας», «νέας δημοκρατίας» κ.λπ.»

Ουσιαστικά, το ΚΚΕ κατηγορείται, επειδή έχει ριζικά διαφορετική στρατηγική και τακτική από τα υπόλοιπα σήμερα κόμματα και πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Κατηγορείται, επειδή έχει ριζικά διαφορετική ιδεολογία και ταξική αναφορά, διαφορετικές εκτιμήσεις και αναλύσεις, που το οδηγούν στην προαναφερόμενη στρατηγική και τακτική. Κι όχι μόνον κατηγορείται, αλλά καλείται να τα εγκαταλείψει και να αλλάξει. Με δυο λόγια, να γίνει «μια απ’ τα ίδια».

Πράγματι, έτσι είναι, θα παραδεχτεί ο όποιος καλόπιστος αναγνώστης. Αλλά μπορεί – εξίσου καλόπιστα – να αναρωτηθεί: Γιατί να μην αλλάξει το ΚΚΕ, αν αυτό επιβάλλει το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού; Αυτό ακριβώς είναι και το πλέον κρίσιμο ζήτημα και, ταυτόχρονα, η λυδία λίθος. Ποια στρατηγική και τακτική εξυπηρετεί σήμερα το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού; Αυτή του ΚΚΕ ή αυτή, που καλείται να ακολουθήσει;

Το ζήτημα έχει πολλές πλευρές. Ας δούμε ορισμένες απ’ αυτές:

Το ΚΚΕ και τα καθημερινά λαϊκά προβλήματα

Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές βρίσκονται καθημερινά στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων, π.χ. την απόκρουση των σημερινών αντεργατικών πολιτικών και μέτρων. Κανείς δεν τολμά να το αμφισβητήσει αυτό. Τα προβλήματα, όμως, δε λύνονται. Αντίθετα, γίνονται περισσότερα και βαρύτερα. Φταίει το ΚΚΕ, γι’ αυτό; Φταίει και το ΚΚΕ, λένε ορισμένοι επικριτές του, με δύο βασικά επιχειρήματα:

Πρώτον, το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ διασπούν το εργατικό κίνημα και, επομένως, αδυνατίζουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων.

Δεύτερον, το ΚΚΕ αρνείται να συμβάλει από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης στη λύση των λαϊκών προβλημάτων.

Σε ό,τι αφορά στο πρώτο επιχείρημα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του λαϊκού γνωμικού «κάνουν το μαύρο άσπρο» ή της παροιμίας «δεν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου». Ολοι όσοι εγκαλούν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ για διάσπαση του εργατικού κινήματος, τα καλούν – στην πραγματικότητα – να συμβιβαστούν και να υποταχτούν στην ενότητα των «κοινωνικών διαλόγων», του ταξικού συμβιβασμού και υποταγής, των ρεφορμιστικών αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων, των τακτικών και πρακτικών του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, των φαινομένων συντεχνιασμού και διαφθοράς. Σε τελευταία ανάλυση, κατηγορούν το ΚΚΕ επειδή στάθηκε και στέκεται εμπόδιο στον ταξικό ευνουχισμό και αλλοτρίωση του εργατικού κινήματος, στην πλήρη επικράτηση των αντιλήψεων ταξικής συναίνεσης και υποταγής. Με άλλα λόγια, επειδή στέκεται εμπόδιο στην πλήρη αποδυνάμωση και αφοπλισμό του κινήματος. Κι από πάνω, έχουν το θράσος να μιλούν για αποτελεσματικότητα των αγώνων. Λες και δεν έχει αποδειχτεί στην πράξη, πλέον, ο καθοριστικός ρόλος του ΠΑΜΕ, ακόμη και στο ότι γίνονται κινητοποιήσεις στη χώρα μας…

Το ΚΚΕ και η κυβέρνηση

Υπάρχει δυνατότητα εφαρμογής μιας, ελάχιστης έστω, φιλολαϊκής πολιτικής, με τα μονοπώλια στη θέση τους και την Ελλάδα ενταγμένη στο λυκοσυνεταιρισμό της ΕΕ; Απολύτως καμιά, απαντά κατηγορηματικά το ΚΚΕ. Και τεκμηριώνει την εκτίμησή του με πλείστες όσες αποδείξεις και στοιχεία. Την ανάλυση του πραγματικού χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης και των αναπόφευκτων συνεπειών της. Τους αντικειμενικούς και αδήριτους μονόδρομους της σύγχρονης καπιταλιστικής ανάπτυξης και το στρατηγικό τους χαρακτήρα. Τη σύγχρονη φιλομονοπωλιακή πολιτική, είτε του ενός, είτε του άλλου μείγματος, που ακολουθούν χρόνια τώρα συντηρητικές, σοσιαλδημοκρατικές, κεντροαριστερές και αριστερές κυβερνήσεις κ.λπ., κ.λπ. Μέχρι και στην Αργεντινή και τη Βραζιλία, τις οποίες επισκέπτεται την περίοδο αυτή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και θεωρεί πρότυπα αριστερής αντιμετώπισης της κρίσης και δίκαιης ανόρθωσης της οικονομίας…

Η εφαρμογή, ακόμη και στοιχειώδους φιλολαϊκής πολιτικής έρχεται σε άμεση και ευθεία σύγκρουση με τα μονοπώλια, με τη στρατηγική και τους βασικούς κανόνες της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Βάζει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας και τον απεγκλωβισμό της χώρας από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους. Ουσιαστικά, όσοι κατηγορούν το ΚΚΕ για τις σχετικές του θέσεις, το εγκαλούν επειδή αρνείται να προδώσει την εργατική τάξη και να κοροϊδέψει το λαό, προσθέτοντας και τη δική του φωνή σε όλες όσες μοιράζουν αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες.

Σήμερα, όμως, υπάρχει άλλη μια απόδειξη της ορθότητας των εκτιμήσεων και θέσεων του ΚΚΕ. Είναι οι θέσεις και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, του κατ’ εξοχήν εκπροσώπου της «αριστερής κυβέρνησης» και κατήγορου του ΚΚΕ. Ο βασικός πυρήνας των θέσεων αυτών – σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ – είναι η επίτευξη μιας «νέας συμφωνίας», με τους «εταίρους» σε ΕΕ και ΔΝΤ και τους εγχώριους κεφαλαιοκράτες, η οποία θα εξασφαλίσει το φρενάρισμα – σταμάτημα της λιτότητας και την διαμόρφωση προϋποθέσεων για νέα ανάπτυξη. Ούτε καν όσα – στα λόγια – υπόσχονταν, έως τον προηγούμενο Μάη, για μια αποκατάσταση των αδικιών της τελευταίας τριετίας, δεν υπάρχουν πλέον στις θέσεις του (πλην του κατώτερου μεροκάματου). Ακόμη κι αν όλα όσα λέει σήμερα πραγματοποιηθούν, κάθε άλλο παρά συνιστούν φιλολαϊκή πολιτική. Αποτελούν μια καραμπινάτη πολιτική διαχείριση της κρίσης σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αλλωστε, η ανάπτυξη που υπόσχεται είναι η ανάπτυξη της λεγόμενης υγιούς επιχειρηματικότητας, αντιτάσσεται στις ιδιωτικοποιήσεις γιατί τις προβάλλει ως συμμετοχή του δημοσίου σε ιδιωτικές επενδύσεις, θέλει κρατικό χρήμα στα δημόσια ταμεία για δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές που θα δοθούν τους μεγαλοεπιχειρηματίες για να αναπτυχθούν, κ.λπ. Αυτά αποτελούν μια πρόσθετη και αδιαμφισβήτητη δικαίωση των θέσεων του ΚΚΕ.

«Μα, δεν γίνεται αλλιώς», είναι το ύστατο επιχείρημα των πολεμίων του ΚΚΕ, θυμίζοντας τα ανάλογα επιχειρήματα των Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου και τόσων άλλων. Και, βέβαια, δε γίνεται αλλιώς, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Το γεγονός αυτό, όμως, δε δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να βαφτίζει το κρέας ψάρι ή, αλλιώς, να παρουσιάζει το όποιο μείγμα φιλομονοπωλιακής πολιτικής, ως φιλολαϊκή. Αντίθετα, το «δεν γίνεται αλλιώς», έρχεται κι αυτό να δικαιώσει τις θέσεις του ΚΚΕ. Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος βρίσκεται στην πρόταση της Λαϊκής Συμμαχίας. Απαιτεί τη ρήξη και σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, την κοινωνικοποίησή τους. Την αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι μια απλή εναλλαγή κομμάτων ή προσώπων στις κυβερνητικές καρέκλες.

Ενάντια στα μονοπώλια ή το κεφάλαιο;

Το δίλημμα αυτό που βάζουν οι αρθρογράφοι είναι ψεύτικο και, ταυτόχρονα, εκ του πονηρού… Το μονοπώλιο κυριαρχεί στη σύγχρονη καπιταλιστική οικονομία. Οσο για τη γενικότερη λογική και τα συμπεράσματα των Τσακαλώτου – Λάσκου μπορούν να συγκριθούν μόνο με το γνωστό λογοπαίγνιο, που παίζαμε μικρά παιδιά, όταν κάναμε τον χωροφύλακα, κλαρίνο (όργανο της τάξης – μουσικό όργανο)…

Στη σύγχρονη Ελλάδα, κυριαρχούν στην οικονομία και γενικότερα στην εξουσία τα μονοπώλια και οι κεφαλαιοκράτες μέτοχοί τους. Αδιαμφισβήτητες αποδείξεις γι’ αυτό είναι ο σχετικά μεγάλος βαθμός μονοπώλησης της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας των τομέων και κλάδων της οικονομίας, όπως και άλλων (π.χ. πολιτισμός), καθώς και η καθημερινή πραγματικότητα της κρίσης και ποιοι πληρώνουν τις βαριές συνέπειές της. Στην Ελλάδα, έχουμε μονοπωλιακό καπιταλισμό ή, αλλιώς, ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο ανώτατο και τελευταίο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό, σύμφωνα με τον Λένιν. Ταυτόχρονα, βέβαια, υπάρχουν κι άλλοι κεφαλαιοκράτες, μικρότερου μεγέθους, η λεγόμενη μη μονοπωλιακή αστική τάξη. Οπως και επιχειρηματίες, που μπορεί να ανήκουν στα μεσαία στρώματα. Ολοι αυτοί κινούνται δορυφορικά και διαπλέκονται πολύμορφα με τα μονοπώλια. Εχουν αντιθέσεις μεταξύ τους, όπως και κοινά ταξικά συμφέροντα.

Ετσι κι αλλιώς, πάντως, τα προηγούμενα δεν αναιρούν στο παραμικρό τα παρακάτω:

Οσο τα μονοπώλια κρατούν τα ηνία της οικονομίας, θα έχουν στα χέρια τους και αυτά της εξουσίας και όλα θα «σφραγίζονται» από τους νόμους της σύγχρονης καπιταλιστικής ζούγκλας, της μεγιστοποίησης του κέρδους και της εντεινόμενης συνεχώς ανταγωνιστικότητας, της αναρχίας και ανισομετρίας, των «απελευθερώσεων» και αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, της ανεργίας και της συνεχούς κινεζοποίησης των όρων και συνθηκών ζωής και εργασίας των εργαζομένων, των κρίσεων και των βαριών συνεπειών τους, των εντεινόμενων πολεμικών κινδύνων, κ.λπ.

Οι λογικές Τσακαλώτου – Λάσκου (συνήθως) ευνουχίζουν τον αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, αφαιρώντας απ’ αυτόν την «καρδιά» του, την κατάργηση των μονοπωλίων και καλλιεργώντας αυταπάτες, ότι αρκούν μέτρα ελέγχου, για τον εξανθρωπισμό του συστήματος. Ακόμη κι όταν δεχτούν την ανάγκη κατάργησης ορισμένων μόνο μονοπωλίων (π.χ. κάποιων τραπεζών), δεν εννοούν την κοινωνικοποίησή τους, αλλά το «πέρασμά» τους στο καπιταλιστικό κράτος. Γεγονός, το οποίο δεν αλλάζει στο παραμικρό τη λειτουργία και τις συνέπειες της σύγχρονης καπιταλιστικής ζούγκλας. Τις περισσότερες φορές, οι τέτοιες παραδοχές και θέσεις αντανακλούν ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και σχέδια αναδιατάξεων.

Η ουσιαστική αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων απαιτεί από τον αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό να φτάσει στην κατάργηση όλων των μονοπωλίων, δηλαδή της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας στη μεγάλη πλειοψηφία των τομέων και κλάδων της ελληνικής οικονομίας. Οχι, βέβαια, για να «περάσουν» στην κατοχή της μη μονοπωλιακής αστικής τάξης, για να γίνουν οι νέοι χαλίφηδες στη θέση των προηγούμενων. Ούτε, στην κατοχή ενός δήθεν «ουδέτερου» ταξικά κράτους. Τέτοιο κράτος δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει. Οπως δεν υπάρχει «ενδιάμεσο ή μεταβατικό» κοινωνικό σύστημα και εξουσία, μεταξύ του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού. Η κατάργηση των μονοπωλίων και της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας τους μπορεί να γίνει και να αντικατασταθεί αποκλειστικά και μόνον με την κοινωνικοποίησή τους, από την Εργατική – Λαϊκή Εξουσία και το δικό της κράτος. Να γιατί, ο αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός αποκτά στην πράξη αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Να γιατί, η αντίθεση «μονοπώλια – λαός» κυριαρχείται και σφραγίζεται από τη βασική αντίθεση «κεφάλαιο – εργασία». Αλλωστε, δεν μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού, η εργατική τάξη αποτελεί αντικειμενικά τον κορμό και την ηγετική δύναμη της Λαϊκής Συμμαχίας. Αλλοι, και όχι το ΚΚΕ, λογαριάζουν την εργατική τάξη ως νεροκουβαλητή και μόνο των επιδιώξεών τους. Αλλωστε, μόνον έτσι μπορεί να καταργηθεί το καπιταλιστικό κέρδος, ως κίνητρο της ανάπτυξης και να αντικατασταθεί από την ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων κοινωνικών αναγκών. Μόνον έτσι, ο κεντρικός σχεδιασμός αντικαθιστά την καπιταλιστική αναρχία και ανισομετρία. Μόνον έτσι, εξασφαλίζονται τα βασικά δικαιώματα σε όλους. Απ’ αυτό της δουλειάς, με σύγχρονους όρους εργασίας και αμοιβής, μέχρι του ελεύθερου χρόνου και της δημιουργικής αξιοποίησής του.

Οσο για τα περί «προωθημένης δημοκρατίας» ή «νέας δημοκρατίας», παραπέμπουν σε δυο εκδοχές ονειροφαντασίας: Είτε, σ’ έναν καπιταλισμό, όπου μονοπώλια, καπιταλιστικό κράτος και αριστερή κυβέρνηση, μαζί με το λαό, καταφέρνουν να τετραγωνίσουν τον κύκλο, μοιράζοντας δίκαια τον παραγόμενο πλούτο και μένοντας όλοι ικανοποιημένοι… Είτε, στην εποχή του προμονοπωλιακού καπιταλισμού (ο καπιταλισμός δεν μπορεί να πισωγυρίσει ακριβώς επειδή κυριαρχούν τα μονοπώλια), πασπαλισμένη με δήθεν σύγχρονες μορφές συνεταιρισμών και αυτοδιαχείρισης… Ο καθένας μπορεί να διαλέξει… Ετσι ή αλλιώς, όμως, όλ’ αυτά στοχεύουν πρωτίστως στον εγκλωβισμό των εργατικών και λαϊκών συνειδήσεων. Στην καλλιέργεια αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων. Στην αποτροπή της ριζοσπαστικοποίησης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων στην κατεύθυνση της μόνης, προς όφελός τους διεξόδου, της ρήξης και της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. Γι’ αυτό και η τόση πολεμική ενασχόληση με το ΚΚΕ και τη στρατηγική του. Ετσι, βρίσκει το πραγματικό του νόημα και το βασικό, τελευταία, σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με το οποίο αποτελεί την μόνη σανίδα σωτηρίας της χώρας. Οι εργαζόμενοι της χώρας μας έχουν πλέον αρκετές εμπειρίες και μπορούν να καταλάβουν για τη σωτηρία ποιων και σε βάρος ποιων αναφέρεται.

Αρθρο του Τάκη Τσίγκα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη, Παρασκευή  21/12/12

Απάντηση στην ανοιχτή επιστολή του δημάρχου Β. Βαλασόπουλου

Μας ήρθε το παρακάτω κείμενο από τον geranista και το δημοσιεύουμε. Είναι μια καλή απάντηση στον Δήμαρχο του καλύτερου δήμου τις χώρας στη διαχείρηση των οικονομικών (βάση των λεγομένων του ίδιου του δημάρχου), στο κείμενο του Ανοιχτή επιστολή Δημάρχου στους δημότες

 

Δήμαρχε, γιατί δε σε πιστεύω;

Γιατί μου φαίνεται στημένος ο λόγος σου;

Γιατί δεν μου εμπνέεις εμπιστοσύνη;

Ο ένας (Τσοχατζόπουλος) στη …φυλακή, ο άλλος (Τζανής) στο …χώμα, ο τρίτος …..;;;

Γιατί διαβάζω λέξεις και φράσεις που τις λένε όλοι αυτοί που κυβέρνησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτόν τον τόπο;

Γιατί αισθάνομαι ότι προσπαθείς να καθησυχάσεις τους κατοίκους της πόλης μας και να μείνουν εντός της “στάνης” σαν πρόβατα περιμένοντας τους “φιλάνθρωπους” και “φιλέσπλαχνους”;

Γιατί είναι κακές οι πολιτικές αντιδικίες, όπως λες, υποθάλπτουν και δεν οφελούν;

Γιατί είναι συγκυρία αυτό που ζούμε και δεν είναι καπιταλιστική κρίση;

Γιατί όλα αυτά και πολλά άλλα που δεν χρειάζεται να τα αναπτύξω; Γιατί δήμαρχε αυτό που ζούμε δεν είναι τυχαίο και συγκυρία, όπως λές.

Δήμαρχε

Δεν είναι οι πολιτικές αντιδικίες που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση και την κρίση. Οι “πολιτικές αντιδικίες” υποθάλπτουν και σεν οφελούν τα συμφέροντα μιας κάστας εκμεταλλευτών, που θέλεις να υπερασπίσεις. 

Δεν είσαι βγαλμένος από παρθενογέννεση, για να εμπνέεις εμπιστοσύνη, είσαι νύχι κρέας αυτού που μας έφερε μέχρι εδώ, είσαι εξάρτημα της “μηχανής του κιμά” που ΘΕΛΕΙ να μας λειώσει.

Δεν είσαι εμμέτοχος σε όλο αυτό σκηνικό που στήθηκε τόσα χρόνια, ήσουν διορισμένος στα διάφορα κλιμάκια της εξουσίας όλα αυτά τα χρόνια και δημιουργούσατε την αυταπάτη της ανθηρής οικονομίας και της προόδου, με τα χρηματιστήρια και τις Ολυμπιάδες.

Δεν μπορείς εσύ και η “πλειοψηφία” σου, να κάνεις αυτόν που δεν θα βάλει τραπέζι το μεσημέρι γιατί δεν έχει ούτε κουτάλι για να φάει την ελεημοσύνη των ΜΚΟ που προωθείς, να αισθάνεται “βολικά” μαζί σου.

Δεν μπορείς να πείσεις ότι “αγωνιάς” γι αυτούς που ζουν δύσκολα και από την άλλη να ζητάς να πληρώσουν τα τροφεία στους παιδικούς, αλλιώς θα τα στείλεις στην εφορία.

Δεν μπορείς να πείσεις ότι “αγωνίζεσαι” μέσα στην ασφάλεια που σου δίνει το επάγγελμα του επαγγελματία πολιτικού, μέσα από το ζεστό γραφείο σου και την εξασφαλισμένη(;) ζωή σου.

Δεν μπορείς να διαφυλάξεις καμιά “κοινωνική συνοχή” σε μια ταξική κοινωνία που έχει σαν δόγμα το κέρδος πάνω από τον άνθρωπο, που έχει σαν δόγμα το “άρπαξε να φας και κλέψε να ΄χεις” πάνω στο αίμα του χαμένου, που έχει σαν δόγμα το προσωπικό όφελος σε βάρος του συνόλου.

Δεν μπορείς να πείσεις αυτούς που γνωρίζουν την πολιτική σου διαδρομή και την ιδεολογία σου, την ιδεολογία που θέλει, ακόμα και σήμερα που βιώνουμε τις συνέπειες της κρίσης, να δημιουργήθούν οι προϋποθέσεις επένδυσης του κεφαλαίου σε μια χώρα που τα μεροκάματα θα είναι εξευτελιστικά, για να σωθεί τάχα η …χώρα των κατεστραμένων κατοίκων.

Δεν μπορείς να πείσεις ότι νοιάζεσαι για τους εξαθλιωμένους όταν επιβάλεις δημοτικά τέλη σε άνεργους που δεν μπορούν να αποδείξουν ότι εξακολουθούν να είναι άνεργοι, μετά από ένα “διάλειμα εργασίας” που τους “προσέφερε” ένας επιχειρηματίας για να πάρει την επιδότηση.

Δεν μπορείς να εύχεσαι “καλή χρονιά” και “αισιοδοξία και πίστη στο μέλλον” στους πεινασμένους και τους άστεγους της πόλης.

Δεν θα ΄ναι καλή η χρονιά αγαπητοί συμπολίτες και δεν θα ΄ναι καλή γιατί ο “πάτος” που μας προορίζουν είναι ακόμα πολύ βαθιά.

Δυστυχώς!!!

Από μένα μια ευχή, να τα λέμε σε μια άλλη κοινωνία από καλύτερη θέση και σε καλύτερες συνθήκες, για να ζούμε και όχι να επιβιώνουμε.

Μάκης Φωτόπουλος”

παρέμβαση του ΚΚΕ σε πολιτική εκδήλωση που διοργάνωσε το ΚΚ Λαών της Ισπανίας

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Ευχαριστούμε το ΚΚ των Λαών της Ισπανίας και τους συντρόφους μας από τα άλλα κόμματα. Εκτιμούμε πολύ την οργάνωση της σημερινής συνάντησης και θα προσπαθήσουμε να συμβάλουμε στη συζήτηση για την ΕΕ με τις θέσεις και την πείρα του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει πως η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία που κριτήριο έχει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, την αύξηση της κερδοφορίας του και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς του, μέσα από την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων, τη χειροτέρευση της ζωής των λαών.

Είναι διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση που ανοίγει δρόμους για την ελεύθερη δράση του κεφαλαίου σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Για την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των μεγάλων οικονομικών ομίλων, για την κατάκτηση νέων αγορών και σφαιρών επιρροής, για τη ληστεία των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Ο,τι και να κάνουν οι μηχανισμοί της χειραγώγησης δεν μπορούν να κρύψουν πως η Ευρωπαϊκή Ενωση μετράει αυτή την ώρα 30 εκατομμύρια ανέργους και άλλα τόσα υποαπασχολούμενους, υπονομεύει το μέλλον της νεολαίας, καταδικάζει σε ακραία φτώχεια περισσότερους από 127 εκατομμύρια ανθρώπους.

Αποψη από την κατάμεστη αίθουσα στην εκδήλωση του ΚΚ των Λαών της Ισπανίας

Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει πάρει μέρος στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, και τώρα πρωτοστατεί στην επέμβαση και στις απειλές κατά της Συρίας και του Ιράν, χρησιμοποιώντας άθλια προσχήματα, ενώ η αλήθεια είναι η κατάκτηση νέων αγορών, η εξασφάλιση πηγών φυσικού αερίου και πετρελαίου.

Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, η ένωση του αντικομμουνισμού που επιχειρεί να αμαυρώσει την ιστορική προσφορά των κομμουνιστών στην πάλη για την κοινωνική πρόοδο, που συκοφαντεί την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στην ήττα του φασισμού στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και προσπαθεί ανιστόρητα να ταυτίσει τον κομμουνισμό, τον πραγματικό αντίπαλο του κεφαλαίου και του καπιταλισμού, με το φασισμό που είναι γέννημα του συστήματος και υπηρέτης του κεφαλαίου.

Η τελευταία 20ετία είναι πολύ διδακτική για τους λαούς

Πρώτο, αρχές της δεκαετίας του ’90 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μπαίνουν οι βάσεις για την προώθηση της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού, εφαρμόζονται οι γνωστές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που καταργούν θεμελιακά εργασιακά, κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα και επιβάλλουν βάρβαρα αντεργατικά μέτρα. Η στρατηγική του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας και η «Ευρώπη 2020» υπηρετούν σχεδιασμένα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών οικονομικών ομίλων με στόχο να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, το οποίο στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης κλιμακώνει την επίθεση, με στόχο την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Δεύτερο, βασικός στόχος της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ είναι η συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια, ώστε να επεκταθούν, να δυναμώσουν οι καπιταλιστικές σχέσεις στην αγροτική παραγωγή, να συγκροτηθούν μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις με υψηλή ανταγωνιστικότητα. Η πολιτική αυτή αποδείχθηκε καταστροφική για τους μικρούς, αλλά και πολλούς μεσαίους αγρότες. Παραδοσιακές καλλιέργειες συρρικνώθηκαν, χτυπήθηκε η κτηνοτροφία, η Ελλάδα κατακλύστηκε από εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα, αυξήθηκε το εμπορικό έλλειμμα.

Τρίτο, μέσα από τον αποκαλούμενο χώρο «Ελευθερίας, Ασφάλειας, Δικαιοσύνης» θωρακίζεται σταδιακά το ευρωενωσιακό οικοδόμημα, η πολιτική εξουσία των μονοπωλίων, το καπιταλιστικό σύστημα.

Ενισχύεται η καταστολή και ο αυταρχισμός, ενοχοποιούνται, ποινικοποιούνται οι εργατικοί, λαϊκοί αγώνες, λαμβάνονται σκληρά μέτρα κατά των μεταναστών, δημιουργείται ένας ολόκληρος μηχανισμός παρακολούθησης και δίωξης των εργαζομένων.

Τέταρτο, η «Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας» χρησιμοποιείται ως εργαλείο της ΕΕ στην πολιτικοστρατιωτική επέμβαση σε όλη την υδρόγειο, για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση νέων αγορών για λογαριασμό των μονοπωλίων, για την κατάκτηση νέων θέσεων στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.

Πέμπτο, η Οικονομική Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ), που περιλαμβάνει σήμερα 17 κράτη και το κοινό νόμισμα, το ευρώ, έδωσαν ώθηση στην καπιταλιστική ενοποίηση, αλλά όξυναν ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Οι ανάγκες του συστήματος για νομισματική σταθερότητα χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται για την επιβολή σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Στην πραγματικότητα, παρά τα βήματα που έχουν γίνει στην κατεύθυνση της καπιταλιστικής ενοποίησης, η Ευρωπαϊκή Ενωση ως ένωση κρατών με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα λόγω της καπιταλιστικής ανισομετρίας και αυτό εκδηλώθηκε έντονα κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης. Οι ίδιοι οι αστοί και απολογητές του καπιταλισμού και της ΕΕ ανησυχούν για το μέλλον της Ευρωζώνης, για την πορεία των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, για την ενίσχυση των φυγόκεντρων τάσεων.

Οξύνεται η βασική αντίθεση του καπιταλισμού

Οι νόμοι του καπιταλισμού είναι αδυσώπητοι. Η όξυνση της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της οδήγησε στην κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και όχι κρίση χρέους ή κρίση του νεοφιλελευθερισμού, όπως υποστηρίζουν σοσιαλδημοκρατικά και οπορτουνιστικά κόμματα.

Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης, το πρόβλημα επανέρχεται στην Ευρωζώνη, η οποία πλήττεται από νέα ύφεση μέσα στο 2012, από νέα συρρίκνωση της παραγωγής και της οικονομίας.

Στις συνθήκες αυτές το κεφάλαιο έχει ανάγκη από μεγαλύτερη κερδοφορία.

Αυτό το στόχο υπηρετεί η λεγόμενη «Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση», δηλαδή το πλαίσιο των οικονομικών και δημοσιονομικών αντιλαϊκών μέτρων, που επιπλέον συνιστά επιτήρηση από το επιτελείο της ΕΕ στα κράτη – μέλη και συνειδητή εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων των αστικών τάξεων και των πολιτικών τους εκπροσώπων.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται ο «Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας» που δημιουργήθηκε για την αντιμετώπιση περιπτώσεων ελεγχόμενης χρεοκοπίας, όπως είναι η περίπτωση της Ελλάδας. Ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται συζήτηση και αντιπαράθεση για δύο σημαντικές αντιλαϊκές επιλογές που αφορούν: Πρώτο, το «Πολυετές Δημοσιονομικό Πρόγραμμα 2014 – 2020», για το οποίο εκφράζονται σοβαρές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ανάμεσα στη Γερμανία και στη Γαλλία ή στη Γερμανία και στη Μεγάλη Βρετανία. Και, δεύτερο, την πρόσφατη πρόταση της Κομισιόν για την «Εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης» για τη θωράκιση της Ευρωζώνης.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η επιθετικότητα της ΕΕ δεν περιορίζεται στη μια ή την άλλη πολιτική. Το βασικό πρόβλημα είναι πως αυτή η καπιταλιστική ένωση δημιουργήθηκε για να υπηρετήσει τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και πάνω σ’ αυτόν το στόχο διαμορφώνεται και εκσυγχρονίζεται η στρατηγική της λυκοσυμμαχίας, εφαρμόζονται οι κατάλληλες αντιλαϊκές πολιτικές. Γι’ αυτό απαντάμε αποφασιστικά στα αστικά κόμματα και στις δυνάμεις του οπορτουνισμού και διαφωτίζουμε τους λαούς πως η ΕΕ, ως διακρατική ένωση του κεφαλαίου, θα γίνεται συνεχώς και πιο αντιδραστική.

Το τονίζουμε αυτό, αποκαλύπτοντας το ρόλο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), που είναι κόμμα βγαλμένο από τα σπλάχνα της ΕΕ, εφαρμόζει τη στρατηγική και απολογείται σ’ αυτή την ιμπεριαλιστική ένωση.

Να δυναμώσει ο αντιμονοπωλιακός αντικαπιταλιστικός αγώνας

Το ΚΚΕ είναι σε διαρκή αντιπαράθεση με την ΕΕ, η δράση του συνδέεται με πολλές, σημαντικές εργατικές, λαϊκές κινητοποιήσεις που απέκτησαν στην πορεία του χρόνου συνεχώς και πιο ριζοσπαστικούς στόχους πάλης.

Αιχμή των στόχων αυτών είναι η πάλη για την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ (όπως και το ΝΑΤΟ) και τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με εργατική εξουσία και κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.

Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία. Γιατί η αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς συνδέεται με το σοσιαλιστικό δρόμο ανάπτυξης, παίρνοντας υπόψη πως μόνο μέσα σ’ αυτόν το δρόμο μπορεί μια χώρα να ακολουθήσει ανάπτυξη με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και να επιδιώξει τη δημιουργία αμοιβαία επωφελών σχέσεων με άλλα κράτη και λαούς.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει πως δεν μπορούν να λυθούν τα λαϊκά προβλήματα και να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες ακόμα και αν αποχωρήσει μια χώρα από την ΕΕ, την Ευρωζώνη και το ευρώ, γιατί θα συνεχίσει να κινείται στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, θα διαιωνίζεται το καθεστώς της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, θα παραμένει η κυριαρχία του κεφαλαίου, θα διατηρούνται οι προϋποθέσεις για εκδήλωση καπιταλιστικής κρίσης και συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Γι’ αυτό θεωρούμε αναγκαία την ένταση των προσπαθειών για την ενδυνάμωση του αντιμονοπωλιακού, αντικαπιταλιστικού αγώνα και τη συσπείρωση ευρύτερων εργατικών, λαϊκών δυνάμεων, τη συγκρότηση ισχυρής λαϊκής συμμαχίας με πρωτοπόρα δύναμη την εργατική τάξη, με κατεύθυνση την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις».

Αλ.Παπαρήγα: Παρουσίαση των θέσεων 19ου Συνεδρίου ΚΚΕ

Παράσταση διαμαρτυρίας της Λαικής Επιτροπής Ηλιούπολης στη ΔΕΗ

Στα μέτρα φωτιά αύξησης στην τιμή του ρεύματος και την εντολή του υπ. οικονομικών είσπραξης των χαρατσιών  απαντάμε με συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Παρασκευή 14  Δεκέμβρη 9 το πρωί στην ΔΕΗ Αγ. Δημητρίου (ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ)

    Κυβέρνηση και ΔΕΗ ετοιμάζουν εξοντωτικές αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα των λαϊκών νοικοκυριών (μέχρι και 48,7%) την ίδια ώρα που η πολιτική τους μας έχει φέρει σε κατάσταση να μη μπορούμε να πληρώσουμε τους σημερινούς λογαριασμούς. Οι αυξήσεις που έρχονται, σε συνδυασμό με τη φοροαφαίμαξη και το τσάκισμα των εργατικών, λαϊκών εισοδημάτων, είναι ένας ακόμη παράγοντας εξόντωσης των λαϊκών νοικοκυριών για να κάνουν τη ΔΕΗ πιο προσοδοφόρα στους ιδιώτες καπιταλιστές της Ενέργειας, στο πλαίσιο της παραπέρα ιδιωτικοποίησής της.Σε χιλιάδες νοικοκυριά κόβουν το ρεύμα γιατί δεν έχουν να πληρώσουν, την στιγμή που δεν μπορούν να βάλουν πετρέλαιο και το ρεύμα αποτελεί την μοναδική λύση θέρμανσης, μπροστά στον χειμώνα.

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ! ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

Η εργατική τάξη, οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία των λαϊκών οικογενειών έχουν ένα δρόμο: την οργάνωση της πάλης ενάντια στα αντεργατικά μέτρα, την αντίσταση στο νέο μεσαίωνα που επιβάλλει το κεφάλαιο αξιοποιώντας την καπιταλιστική κρίση, το δυνάμωμα των ταξικών συνδικάτων και της λαϊκής επιτροπής.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

•      ΚΑΜΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ.

•      ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΗ Η ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΥΠ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ ΤΩΝ ΧΑΡΑΤΣΙΩΝ

•      ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΤΣΙΩΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ

•      ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ

ΟΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ.

ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ – ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ.

ΕΤΣΙ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΗΡΥΞΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.

94 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ: Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΣΕΦ

Τρεις ώρες γεμάτες πολιτισμό, συντροφικότητα, αγωνία, συγκίνηση, αλληλεγγύη μεταξύ εργατών – εργατριών, μαθητών – μαθητριών, αυτοαπασχολούμενων, συνταξιούχων μελών, φίλων και οπαδών του επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Τρείς ώρες γεμάτες με ελπίδα και προοπτική για το αύριο, για ένα αύριο χωρίς εκμετάλλευση του μόχθου μας από τους καπιταλιστές.

Υπέροχη βραδιά με νέους και ηλικιωμένουν να δακρίζουν από συγκίνηση στο άκουσμα των τραγουδιών – ύμνων που γράφτηκαν για τον ακατάπαυστο για 94 χρόνια αγώνα των κομμουνιστών, με τις εκτελέσεις, εξορίες, βασανιστήρια.

 Είναι χαρακτηριστική η στιγμή που νεολαίος απευθυνόμενος σε, πιθανά γνωστό του, υπερήλικα του λέει: Μπάρμπα τι κάνεις έδω, το παίζεις τζόβενο; για να έρθει η απάντηση: Όχι σύντροφάκι μου, πολύ απλά …αναπνέω!!!

Λόγια που μόνο από το στόμα ενός κομμουνιστή μπορούν να βγουν. Μόνο από έναν κομμουνιστή, που βλέπει τη νεολαία σαν ελπίδα και όχι σαν τον αντίπαλο που θα του πάρει τη θέση, που είναι κακομαθημένο κ…παιδο.

 

 

Γιατί δε διαδήλωσαν, οι του ΣΥΡΙΖΑ, έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ;

Μετά τη συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον Σ. Πέρες του Ισρήλ και τις αντιδράσεις που προκάλεσε και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, στην Αυγή της 19/08/2012 δημοσιεύθηκε ανακοίνωση του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής όπου αναφέρονταν σαν «αυτονόητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα δέχεται αιτήματα συναντήσεων και από αρχηγούς κρατών ή υψηλόβαθμους κρατικούς παράγοντες άλλων χωρών, με την πολιτική των οποίων έχει ριζικές διαφωνίες (…) γιατί έτσι θα δίνεται η ευκαιρία στην πολιτική μας παράταξη να θέτει με διαφανή και κατηγορηματικό τρόπο τις θέσεις της, τους προβληματισμούς της και τις διαφωνίες της».
Με ίδιο κείμενο σημειώνονταν ότι «το τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής απορρίπτει τους φόβους για αλλαγή πολιτικής».
 Πριν ο κόκορας λαλήσει τρεις φορές άρχισε νέα σφαγή στην Παλαιστίνη. Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του ζήτησε «από την ελληνική κυβέρνηση να ακυρώσει τώρα τη στρατιωτική συνεργασία της χώρας μας με το Ισραήλ. Να κλείσει τώρα τη βάση της Σούδας και γενικότερα να μην δοθούν το έδαφος, τα λιμάνια κι ο εναέριος χώρος της Ελλάδας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Συρίας και του Ιράν, που θα οδηγήσει σε μεγάλες αιματοχυσίες και καταστροφές το λαό της Ελλάδας και τους άλλους λαούς της περιοχής μας». Και όπως ήταν αυτονόητο οργάνωσε τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου έτσι που να καταλήξει στην ισραηλινή πρεσβεία. Η κυβέρνηση επιχείρησε να απαγορεύσει την πορεία, αλλά κάτω από την επιμονή του ΚΚΕ να φτάσουν όλοι οι διαδηλωτές στην ισραηλινή πρεσβεία, πράγματι χιλιάδες και χιλιάδες διαδηλωτές από όλα σχεδόν τα συγκροτημένα μπλοκ έφτασαν τελικά στην πρεσβεία του Ισραήλ.Όλα… σχεδόν. Γιατί, ορισμένοι δεν επιχείρησαν καν να πλησιάσουν στην πρεσβεία. Κι αυτά ήταν τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί άραγε; Σημαίνει κάτι αυτό για την πολιτική του που, όπως δήλωνε, δεν αλλάζει;

ΠΗΓΗ:

Τι επιδιώκει η συγχορδία στον Τύπο για το ΚΚΕ;

— Τι υπηρετούν τα δημοσιεύματα και τα σχόλια στον Τύπο σχετικά με τη στάση του ΚΚΕ για τον προϋπολογισμό στη Βουλή;

Τις τελευταίες μέρες υπήρξε στον αστικό Τύπο μπαράζ δημοσιευμάτων που είτε «επαινούσαν» το ΚΚΕ για τη στάση που κράτησε στη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή, είτε χρέωναν στο ΚΚΕ ότι με την επιχειρηματολογία του ενισχύει τη θέση της κυβέρνησης απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από τα κομματικά και φίλια έντυπα, αναπαράγει την άθλια λογική ότι «όποιος μας κάνει κριτική, είναι με την κυβέρνηση»… Σε τέτοια προπαγάνδα διέπρεπε το ΠΑΣΟΚ μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι στηρίζει τη ΝΔ, επειδή αποκάλυπτε και πολεμούσε ενιαία τη στρατηγική του δικομματισμού. Το ίδιο κάνει τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλοντας να κατοχυρωθεί σαν το ένα σκέλος του νέου δίπολου, στη λογική «ή με τη ΝΔ ή με το ΣΥΡΙΖΑ» και ταυτόχρονα να πει ότι το ΚΚΕ είναι συστημικό κόμμα.

Την ίδια στόχευση υπηρετεί συνολικά η προπαγάνδα του αστικού συστήματος, είτε επαινεί, είτε συκοφαντεί το ΚΚΕ. Τα ίδια Μέσα, που σε άλλη συγκυρία έβαζαν ακόμα και θέμα νομιμότητας του ΚΚΕ (!) το παρουσίαζαν μες τη βδομάδα σαν «νηφάλια και θεσμική» δύναμη, επειδή αυτό υπηρετεί την προπαγάνδα τους στη συγκυρία. Παρουσιάζουν αποσπασματικά τα όσα λέει το ΚΚΕ και τα διαστρεβλώνουν για να αντιπαρατεθούν στο μείγμα διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το ΚΚΕ πολεμάει εξίσου τη δική τους πολιτική, το δικό τους μείγμα εξαθλίωσης του λαού. Προσπαθούν ταυτόχρονα να φτιάξουν για το ΚΚΕ την εικόνα ενός κόμματος του συστήματος, για να πουν στο λαό ότι είναι μια από τα ίδια και πως η στρατηγική του, στρατηγική ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματά της, οδηγεί στο «μια από τα ίδια».

Αυτή η τακτική είναι η άλλη όψη της πολεμικής σε βάρος του ΚΚΕ με αντικομμουνισμό, συκοφαντίες και απειλές στο κίνημα. Ο στόχος είναι ενιαίος: Να δημιουργήσουν συγχύσεις στο λαό, να σπείρουν αμφιβολίες για το ΚΚΕ και τη συνέπεια με την οποία πολεμάει κάθε μορφή διαχείρισης, που πτωχεύει τη λαϊκή οικογένεια για να σωθούν τα μονοπώλια από την κρίση, είτε με ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ό,τι άλλο γεννήσει ή κατασκευάσει στην εξέλιξή της η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Για την ώρα αυτή η τακτική πάει να ενισχύσει το ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος του ΚΚΕ και βεβαίως τους δύο πόλους συνολικά. ΝΔ και κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ.Να μην τους δώσει χώρο ο λαός να «πατήσουν» την προπαγάνδα τους, να τους γυρίσει την πλάτη. Οσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδά τους και αποκαλύπτεται ο ρόλος τους στη θωράκιση του συστήματος, τόσο θα προσπαθούν να υπονομεύσουν το ΚΚΕ με τακτική «καρότο – μαστίγιο». Τόσα χρόνια, τίποτα δε διδάχτηκαν από την αδυναμία τους να βγάλουν από τη μέση το Κόμμα. Για μια ακόμη φορά θα φάνε τα μούτρα τους.

Τι δείχνει το παράδειγμα της «Cosco»;

— Περίσσεψαν χτες οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για την επιχειρηματική συμφωνία ανάμεσα στα μεγαθήρια της «Cosco» και της HP με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Τι δείχνει όμως στους εργαζόμενους το παράδειγμα της «Cosco»;

Με αφορμή την επιχειρηματική συμφωνία COSCO – HP – TΡΑΙΝΟΣΕ, ο Αντ. Σαμαράς είπε χτες ότι «η κυβέρνηση επιδιώκει να γίνει η χώρα μας φιλική στην επιχειρηματικότητα, φιλική στις επενδύσεις. Και μέσα από αυτό το δρόμο της ανάπτυξης, προφανέστατα, θα δημιουργηθούν και νέες θέσεις εργασίας». Η ανάπτυξη που προωθεί η κυβέρνηση, προϋποθέτει την εξαθλίωση των εργαζόμενων και του λαού, αφού οικοδομείται στα αποκαΐδια ακόμα και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων του. Το παράδειγμα της COSCO, το οποίο προκλητικά αντιστρέφει η συγκυβέρνηση, είναι αποκαλυπτικό.

Τι συνέπειες είχε η συγκεκριμένη αναπτυξιακή επένδυση για εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους; Ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα:

• Η δημιουργία κάποιων εκατοντάδων θέσεων εργασίας από την πολυεθνική υπολείπονται κατά πολύ των 30.000 θέσεων εργασίας που χάθηκαν από ναυτιλιακές εταιρείες που έκλεισαν, από μικρές μεταφορικές εταιρείες που έβαλαν λουκέτο, από συσκευαστήρια που είδαν τον τζίρο τους να εξανεμίζεται.

• Η σύμβαση εργασίας που υπογράφουν παλιοί και νέοι εργαζόμενοι περιλαμβάνει τους εξής όρους:

— Κάθε εργαζόμενος προσλαμβάνεται ως ανειδίκευτος εργάτης, προκειμένου να είναι φτηνός για την εργοδοσία.

— Η εταιρεία έχει το δικαίωμα μετακίνησης χωρίς συμφωνία του εργαζόμενου.

— Η υπέρβαση του ωραρίου μεταφράζεται ως «οικειοθελής προσφορά», για να αυξάνεται ο απλήρωτος χρόνος της εργασίας.

— Η αμοιβή είναι 40 ευρώ την ημέρα μαζί με τα επιδόματα, τις πρόσθετες αμοιβές για νυχτερινή εργασία, τις αργίες και τα εκτός έδρας. Στην αμοιβή επίσης περιλαμβάνονται και όλες οι κρατήσεις, εισφορές, φόροι κλπ. Οι εργαζόμενοι, αν και με ημερομίσθιο, πληρώνονται την τελευταία ημέρα του μήνα.

— Η εταιρεία έχει δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης, αν παραβιαστεί ένας όρος ή ο εργαζόμενος απουσιάσει χωρίς άδεια 3 ημέρες, σε διάστημα ενός έτους. Αλίμονο δηλαδή στον εργάτη που θα απεργήσει!

— Σε περίπτωση ασθένειας του εργαζομένου, η εταιρεία δικαιούται να ελέγχει με γιατρό της δικής της επιλογής τον ασθενή.

— Ο εργαζόμενος αναλαμβάνει έναντι της εταιρείας την υποχρέωση πίστης, δηλαδή δεσμεύεται με όρους μαφίας να μη λέει κουβέντα σε κανέναν για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της δουλειάς του.

• Για αρκετούς εργαζόμενους υπάρχει καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας, με αποδοχές 300-400 ευρώ. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και γίνονται μέσω εταιρείας που έχει συσταθεί γι’ αυτό το σκοπό και μέσω πέντε υπεργολάβων.

• Το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων είναι επινοικιασμένοι στη θυγατρική της COSCO, τη ΣΕΠ, από την εταιρεία «Διακίνηση ΑΕ», θυγατρική της κατασκευαστικής εταιρείας ΕΛΓΕΚΑ. Οι υπόλοιποι εργάζονται ανάλογα με το αν υπάρχει πλοίο, σε συνθήκες εργασίας χειρότερες από των «ελεύθερων λιμενεργατών» της δεκαετίας του ’30.

• Οι νοικιασμένοι εργάτες απασχολούνται σε ημερήσια βάση, σε συμφωνία με την ΕΛΓΕΚΑ, η οποία διαθέτει από 19 εργαζόμενους και κάτω, ώστε να μην μπορούν να σχηματίσουν σωματείο.

• Η αναγκαία πολύμηνη εκπαίδευση πάνω στη λειτουργία μεγάλων μηχανημάτων συμπυκνώθηκε σε εκπαίδευση λίγων ημερών. Σύμφωνα με καταγγελίες, οι χειριστές ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα κάνει τις περισσότερες και τις πιο γρήγορες «κινήσεις» για να εξασφαλίσουν παραπάνω μέρες εργασίας. Επίσης, στο λύσιμο και στο δέσιμο των εμπορευματοκιβωτίων, εργάζονται ανασφάλιστοι με 25 ευρώ μεροκάματο!

Πέρσι, ο κύκλος εργασιών της πολυεθνικής αυξήθηκε κατά 7,26% και την ίδια στιγμή οι αμοιβές και τα άλλα «έξοδα προσωπικού», όπως τα ονοματίζουν, μειώθηκαν κατά 7,65%. Στα παραπάνω, προστίθενται και κάμποσα εργατικά ατυχήματα που έγιναν σε συνθήκες εντατικοποίησης της δουλειάς και έλλειψης μέτρων ασφάλειας των εργαζομένων. Αυτή είναι η ανάπτυξη για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση: Χαράς ευαγγέλιο για το κεφάλαιο, κόλαση για τους εργαζόμενους και το λαό…

ΠΗΓΗ: Ριζοσπαστης

94 χρόνια ΚΚΕ